Znajduje jakies zdjatko na stronie jak mi sie nudzi tne sklejam i wysylam jako avatara ;p
Naomi - Czw 14 Paź, 2004 20:03
Temat postu:
Trudna sprawa. Tez bym pewnie na twoim miejscu bała się powiedzieć rodzicom...
Jakoś musisz wytrzymać az będziesz pełnoletnia... Albo spróbuj o tym powiedzieć łagodnie, zacznij mówić, ze wątpisz czy Bóg ci pomoze itp.
Nie wiem czy to coś da ale moze warto spróbować ?
zazulita - Nie 17 Paź, 2004 19:53
Temat postu:
Ja bym na twoim miejscu spokojnie porozmawiala z rodzicami. Powiedz im, ze to twoje zycie i ze nie wierzysz w Boga i ze nic na to nie mozesz poradzic.
Zyczę powodzenia:)
gosiaczek - Nie 24 Paź, 2004 10:24
Temat postu:
Powiedz to dla rodziców. Napewno cię zrozumią. Często teżnie wierze w boga... Ale przekonałam sie że on naprawde istnieje...
Anonymous - Nie 24 Paź, 2004 11:48
Temat postu:
Przepraszam, ale jak można często nie wierzyć w Boga?
Iśka - Nie 24 Paź, 2004 12:27
Temat postu:
Moi rodzice wiedzą... i co z tego ? To nie o to chodzi...
Ja też nie wiem co robić, tym bardziej, że w tym roku bierzmowanie. Idę do niego tylko dlatego, że kiedyś będę chciała mieć ślub kościelny... no i może jeszcze dlatego, że będę mogłą być matką chrzesną. I nic poza tym. Nudzi mnie siedzenie w kościele, długie kazania i modlitwy (które w moim odczuciu są ... (przepraszam za wyrażenie) jak jakieś satanistyczne pieśni). Nie chcę chodzić do kościoła, ale muszę zbierać podpisy księdza. No i jeszcze rodzice mówią, że lepiej żebym chodziła. A jak nie chodzę to czuję się wolna...
Tylko, że ma jakieś takie poczucie winy... że chyba powinnam w coś lub kogoś wierzyć.
Moje miasto też jest małe, ale nie znów takie małe, żeby każdy mnie znał. I najbliższi moi znajomi, ci z którymi obcuję, wiedzą, że nie wierzę i dlaczego chodzę do kościoła. Nie boję się o tym mówić. Tylko boję się tej myśli, że po śmierci nie będzie nic - nie będzie mnie, że wszyscy kiedyś o mnie zapomną. A przecież to nam zapewnie religia katolicka...
Pulkownik Nikt - Nie 24 Paź, 2004 13:26
Temat postu:
To ze czujesz poczucie winy ze nie chodzisz do kosciola nic nie znaczy. Sproboj spojzec na swoje sytuacje obiektywnie odzucajac uczucia ktore ci przeszkadzaja zrozumiec co sie dzieje. Poprostu masz "blokady moralne" ( ze tak to nazwe ;P ) ktore sa spowodowane tym ze w mlodosci bylo ci wpajane to i tamto. Wiec wyluzuj
Skoro niewierzysz no to dobrze ( przynajmniej moim zdaniem jako niewierzacego 
) i nie boj zaby ze pojdziesz do piekla czy ios takiego bo religia ci teog nie zapewnia i jak to ktos powiedzial "z terrorystami sie nie negocjuje" . I gdzie tu ta milosc ludzi do boga i na odwrot? :/ Dziecko bedzie dobre to dostanie zbawienie a jak nie to sie usmarzy. Jakos sie to kupy nie trzyma jak dla mnie albo czegos nie rozumiem :p Niczym sie to dla mnei nie rozni od lancuszkow "szczescia"
Sproboj tak na to spojzec. A jak chcesz miec slub koscielny i biezmowanie nie wierzac ale zyskujac przez to akceptacje ludzi z mialego miasteczka no to nic:) Odrobina hipokryzji nikogo nie zabila ;P
Anonymous - Sro 27 Paź, 2004 14:53
Temat postu:
A innym razem możesz sobie myśleć-"Hm...chciałbym teraz spotkać jakiegoś kolegę,bo mi tu nudno..".I wtedy,np. do biblioteki,wchodzi jakiśtam Paweł i dziękujesz Bogu,ze to on przyszedł,a nie nauczyciel od chemii:D