Dzieci OnLine

[Luthien]

a noc ubrana w snieznobiala suknie
muska gwiazdy srebrnymi rzesami
otula sie koldra z gwiazd
i zapada w gleboki sen

w delikatnych jej dloniach
ukrywa cos wspanialego
diamenty milosci
one rozproszyly sie po calym niebie

a aniol ciemnosci lekko i z wdziekiem
porusza sie wsrod gwiazd
zbierajac wszystkie nocne skarby
wtulajac je w zimne dlonie nocy

glosny szept zapanowal w niebiosach
noc budzi sie
odkrywajac nowe horyzonty
plotac bransolety ze slodkich chmur

i tak mija kazdy dzien w przestrzeni
noc niepewnie stawia kazdy krok
idac wciaz do przodu
szukajac promyczka nadziei
posrod gwiazd i bialej sukni ksiezyca

no i? prosze krytykowac.