| Dzieci OnLine | Suwałki | Gry online | Maluch |

Dzieci OnLine  Strona Główna Dzieci OnLine
Człowiek nigdy nie pozbędzie się tego, o czym milczy.

RegulaminRegulamin   FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  AlbumAlbum

Poprzedni temat :: Następny temat
Streszczenie "Tułaczka Odyseusza"
Autor Wiadomość
blackLady
-Usunięty-
Gość
PostWysłany: Wto 08 Mar, 2005 18:10   Streszczenie "Tułaczka Odyseusza"

Ma ktoś z Was streszczenie "tułaczki Odyseusza"? Jeśli tak, to proszę mi podać treść lub stronke www z którj pochodzi Very Happy
Przejdź na dół
ajeczka11 Płeć:Kobieta
Aktywista
Aktywista


Pomogła: 9 razy
Dołączyła: 11 Lut 2005
Posty: 501
PostWysłany: Wto 08 Mar, 2005 18:21    Dodaj użytkownika do listy ignorowanych Odpowiedz z cytatem

Hey! Wiesz ze to tez teraz omawiam? O to streszczenie albo opracowanie(?) (nie jestem pewna czy to to co chcesz:/):
Powstała w I połowie VIII w. p.n.e., zaś jej autorstwo przypisuje się Homerowi, legendarnemu poecie greckiemu. "Odyseja" to kontynuacja wcześniej napisanej "Iliady", której akcja rozgrywa się w dziesiątym (ostatnim) roku wojny trojańskiej. Grecy zdobywają Troję dzięki koniowi trojańskiemu wymyślonemu przez Odyseusza.

"Odyseja" opowiada dalsze dzieje Odyseusza, króla wyspy Itaki, jednego z najdzielniejszych i najroztropniejszych wodzów greckich. Prześladowany przez boga Posejdona, błąkał się przez 10 lat po morzu, po drodze do rodzinnego miasta, gdzie czekała na niego żona Penelopa, wraz z synkiem, przeżył wiele przygód.

a) Fale zaniosły jego statek do krainy Lotofagów. { Zamiast zboża rosły tam łany lotosów. Kto skosztował owego czarodziejskiego ziela, nie chciał już wracać do ojczyzny. Kilku towarzyszy Odyseusza zjadło parę lotosów i musieli ich gwałtem zabierać na pokład, bo chcieli zostać.}

b) Ziemia Cyklopów Odyseusz wziął dwunastu towarzyszy, bukłak wybornego wina, trochę zapasów i ruszył w głąb kraju chcąc poznać obyczaje dziwnych mieszkańców. Pieczara, w której mieszkał Polifem, była pusta. Weszli tedy i czekali. Polifem przyszedł dopiero pod wieczór. Zapędził trzodę do pieczary, a wejście zamknął ogromnym głazem. Na jego widok Odyseuszowi i jego towarzyszom struchlały serca. Odyseusz poczęstował gospodarza winem. Kiedy Polifem zasnął, Odyseusz rozpalił ogień, włożył olbrzymi drąg do ognia i kiedy drzewo się zajęło, włożył rozżarzone w oko Polifema. Oślepiony cyklop strasznie ryczał, aż drżały ściany pieczary. Chciał pochwycić Odyseusza i jego towarzyszy. Wtedy chytry król Itaki obmyślił nowy podstęp. Przywiązał siebie i towarzyszy pod brzuchami baranów i razem z trzodą wymknął się z więzienia.

c) Zawinęły okręty Odyseusza do wyspy E o l i. Król wiatrów Eola, który go polubił dał mu worek skórzany gdzie były zamknięte wszystkie wiatry. Kiedy Odyseusz spał, towarzysze rozwiązali worek. Srogie wiatry porwały okręty i zapędziły do jakiejś przystani. Mieszkał tam król potężnego ludu Lastygonów. Byli ludożercami. Napadli na statki. Ocalał tylko okręt Odyseusza: jedenaście innych wraz z całą zdobyczą pochłonęło morze.

d) Okręt Odyseusza wymagał naprawy, a ludzie potrzebowali wytchnienia i posiłku. Przybyli, więc do wyspy. W prześlicznej dolinie stał zamek czarodziejki K i r k e. Towarzyszy Odyseusza Kirke zamieniła w świnie i zapędziła ich do obory. Lecz Odyseusz skoczył do niej z mieczem. Czarownica padła na kolana i prosiła o przebaczenie. Wróciła jego towarzyszom kształt ludzki. A była tak łagodna i kochająca, że Odyseusz przesiedział w jej pałacu cały rok. A kiedy odjeżdżał, Kirke powiedziała mu, że musi udać się na najdalsze krańce zachodu i w podziemiach wywołać duszę wróżbity Terezjasza i wziąć od niego rady na dalsze życie.

e) Długo żeglował do mrocznej krainy Kimerejczyków., którzy nigdy słońca nie widzą. Mieczem wykopał dół w ziemi: najpierw lal miód i mleko, potem wino, wreszcie wodę, zmieszaną z odrobiną mąki. Wybrał kilka czarnych owiec, poderżnął im gardła. Zapach świeżej krwi zwabił błędne dusze zmarłych. Na koniec przyszedł Terezjasz. Przepowiedział mu dalszą tułaczkę.

f) Wracał Odyseusz tą samą drogą. Raz jeszcze odwiedził swoją przyjaciółkę Kirke. Łagodny wiatr zaniósł okręt Odyseusza do wyspy Syren. Syreny miały głos tak cudny, że kto je posłyszał, odkładał wiosła i zapominał o falach. Wtedy okręt rozbijał się. Aby towarzysze nie ulegli czarowi syreniego śpiewu zalepił im Odyseusz uszy woskiem. Sam zaś kazał się przywiązać masztu mocnymi powrozami. Syreny wabiły żeglarzy najpiękniejszym śpiewem, ale załoga okrętu ich nie słyszała. Pod pieczarą Sykulli sześć paszcz okrutnych porwało z pokładu sześciu towarzyszy.

g) Stamtąd dopłynęli do wyspy boga Słońca. Załoga była głodna i zabili kilka napotkanych na wyspie wołów. Wtem słońce się zaćmiło i rozszalała się taka burza, iż wszystkie statki zatonęły. Ocalał tylko Odyseusz! Przez dziewięć dni walczył z nawałnicą. Fale wyrzuciły go na brzeg.

h) Rozbitka znalazła nimfa Kalipso. Karmiła go i poiła. Rychło Odyseusz wrócił do zdrowia. Był wspaniałym mężczyzną. Zawładnęła nim nimfa Kalipso. W ósmym roku miłosnej niewoli zjawił się nagle posłaniec bogów, Hermes. Oto Dzeus kazał mu wracać do rodzinnej ITAKI, do żony i syna. Kalipso dała mu zapasy na drogę. Odyseusz ruszył w drogę.

i) Dojrzał go Posedoni przypomniał prośbę Polifema. Trójzębem wzburzył morze! Przez dwa dni i noce zmagał się Odyseusz. Na koniec uczepił się jakiegoś wybrzeża i zemdlał.

Nazajutrz obudził go śmiech dziewcząt. To była królewna Nauzyka ze swoimi dworkami. Nauzykaa dała mu jeść, zadbała i Odyseusz wyglądał jak król. Pokazała mu drogę do pałacu i odjechała. ODYSEUSZ znajdował się na Scherii, wyspie zamieszkałej przez Feaków. Wiedli oni życie zbożne i spokojne. Od nich dostał Odyseusz statek i bogate dary. Odyseusz spał, gdy wraz z nową załogą przybył do ITAKI. Wyniesiono go śpiącego na brzeg, a skarby ukryto. Wtedy zjawiła się Atena i powiedziała, że wszyscy uważają go za zmarłego. Jego Itaka jest biedna, a zalotnicy starają się o rękę jego żony Penelopy, która ich zwodzi. Powiedziała, że nie wyjdzie za mąż, póki nie uszyje szaty pośmiertnej dla ojca. Aby zyskać na czasie: w dzień szyła, a w noc je pruła. Dla niepoznania zamieniła bogini Atena Odyseusza w żebraka. Odyseusz wszedł do pałacu. Zalotnicy, choć potężnej byli budowy, nie mieli siły by strzelać z łuku Odyseusza. On zaś naciągnął łuk i wypuścił strzałę. O p a d ł y zeń łachmany żebracze. Penelopa padła mu w ramiona. W domu nie było go dziesięć lat. Potem Odyseusz czekał na śmierć, która miała doń wyjść z morza.

Cechy gatunku eposu - wyjaśnienie pojęcia epos

Główny gatunek epiki od czasów powstania powieści.
Jest to rozbudowany utwór wierszowany, który ukazuje dzieje legendarnych lub historycznych bohaterów na tle wydarzeń przełomowych dla danej społeczności. W przypadku Iliady tłem fabuły jest wojna trojańska, natomiast bohaterowie legendarni to np. Achilles, Agamemnon.

Źródłem eposu są mity i podania - Iliada np. wywodzi się z mitu o jabłku niezgody. Odyseja- tułaczka Odyseusza.
Cechy gatunkowe eposu:
- Inwokacja, czyli apostrofa umieszczona we wstępie utworu, skierowana do bóstwa z prośbą o pomoc w tworzeniu dzieła. W Iliadzie autor zwraca się do Muzy, bogini, która poddaje pieśni śpiewakom.
- Równoległość dwóch płaszczyzn świata bogów i świata ludzi.
- Narrator eposu ujawnia swoje uczucia tylko w inwokacji, potem jest obiektywny, wszystkowiedzący (zna przyszłość i przeszłość) i zdystansowany wobec wydarzeń.
- Występują formy podawcze (bogów, przedmiotów postaci) opisy spełniają funkcję charakteryzującą i retardacyjną(opóźnienie akcji), dialogi, monologi, opowiadania.
- Opisy scen batalistycznych ( pojedynek Hektora z Achillesem).
- Porównanie homeryckie - jest to porównanie, którego drugi człon jest rozbudowany tak, że stanowią odrębną epizodyczną scenkę. Niezwykła plastyczność opisów osiągnięta przez bogactwo epitetów stałych np.: Szybkonogi Achilles - porównanie homeryckie składa się z jednego członu krótkiego a drugiego rozbudowanego w obraz przyrody np.: "żołnierze padali jak liście z drzew".
- Heksametr - wiersz oparty na ILOCZASIE ( istnienie samogłosek długich i krótkich) jest miarą rytmiczną, płynną, znakomicie dostosowaną do długich poematów epickich.

Chcąc ustalić w jakim stopniu Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu” zrealizował tradycję eposu arkadyjskiego, należy wyjaśnić to pojęcie. Przez epos (z gr. epos – opowieść, pieśń) czy też epopeję rozumiemy za „Słownikiem języka polskiego” długi poemat epicki, zwykle wierszowany, opiewający w podniosłej formie czyny bohaterów narodowych na tle wydarzeń historycznych. Dawał on szeroki, całościowy obraz świata, ujmując w miarę obiektywnie przełomowe momenty historyczne w dziejach jakiegoś narodu. Jako forma literacka znany jest od starożytności, a swego rodzaju „odrodzenie” przeżywał w XIX wieku. Do najbardziej klasycznych należą antyczne epopeje Homera – „Iliada” i „Odyseja”. W zależności od tematyki wyróżnić możemy eposy narodowe, heroiczne, komiczne czy fantastyczne.
Arkadyjski jest przymiotnikiem pochodzącym od słowa Arkadia, oznaczającym starożytną krainę na Półwyspie Peloponeskim. Jest ona miejscem akcji wielu utworów antycznych, a symbolizuje krainę wiecznej szczęśliwości, swego rodzaju ziemski raj. Przedstawiana była jako graniczący z morzem górzysty kraj, zamieszkany przez ubogich pasterzy. Arkadyjski rozumiany jest stąd jako sielankowy, idylliczny, traktujący o spokojnym i beztroskim życiu. W literaturze starożytnej Arkadię rozsławiła poezja bukoliczna, najpełniej reprezentowana w Grecji przez Teokryta („Sielanki”), a w Rzymie przez Wergiliusza („Bukoliki”). Poematy bukoliczne są opisem prostego życia, w którym naturalne fakty ludzkie jak miłość, narodziny czy śmierć mają ścisłe odniesienie do świata bogów. Wiele miejsca poświęcały także opisom przyrody, co brało się to z tęsknoty autorów - „ludzi miejskich” - za rzekami, lasami czy potocznie rozumianą naturą.
Tego rodzaju poematy i epopeje znalazły znakomite podłoże do rozwoju w nurcie idei Romantyzmu. Model człowieka tej epoki to połączenie idealisty i marzyciela, gotowego w imię dobra ogółu do heroicznych czynów. Otacza go przeważnie malownicza, naturalna sceneria, której nastrojowość podkreślać ma niezwykłość świata w którym żyje. Polska w tym czasie nie posiadała własnego bytu państwowego. Znajdowała się zaś z drugiej strony w orbicie rewolucyjnej i napoleońskiej Francji, co podsycało złudne dążenia niepodległościowe. Okres powstania „Pana Tadeusza” był więc okresem oczekiwań na rzeczy wielkie i niezwykłe dla Polski. Kraj nasz traktowano wręcz jako duchowego przywódcę innych, pozbawionych wolności narodów. Arcydzieło Mickiewicza, jako epopeja narodowa, miało za zadanie zaspokoić głód wolności, nobilitować i podtrzymywać duchowo egzystencję narodu.
Miejscem akcji Mickiewicz uczynił nie istniejącą wieś Soplicowo. Miało ono symbolizować Zaosie pod Nowogródkiem, „kraj lat dziecinnych” autora. W nim oczekiwał on jako czternastoletni chłopiec z nadzieją i entuzjazmem na przybycie wojsk napoleońskich. W identycznym tle historycznym umieścił Mickiewicz akcję „Pana Tadeusza”. Jest to kraina bardziej lub mniej zamożnych zaścianków szlacheckich, nieodmiennie przesiąkniętych szlachecką kulturą, tradycją, a przede wszystkim patriotyczną atmosferą. Siedem dni w których toczy się akcja epopei jest zarazem wskazaniem na ważny moment dziejowy, w którym w przeszłość odchodzi Rzeczpospolita szlachecka, a tworzy się nowy, walczący o niepodległość naród.
Mickiewicz jednakże nie neguje życia i kultury staropolskiej. Z wyraźnym upodobaniem przytacza uwagi Sędziego o „grzeczności”, myśliwskie gawędy Wojskiego czy opowieści Protazego o dawnych praktykach sądowych. Wyjątkowe i pełne uroku są szczegółowe opisy wieczerzy, grzybobrania, polowania i zabaw dworskich. Podobnie sami bohaterowie reprezentują szeroki, lecz wyrazisty przekrój osobowości. Pełni są różnorakich zasad, poglądów, swoistej, pielęgnowanej przez pokolenia wiedzy i mądrości. Są to zarazem postaci w pełni realne, posiadające nie tylko zalety, ale i wady: gadulstwo, zapalczywość czy upodobanie w cudzoziemszczyźnie. Sam autor traktuje ich często z ironią lub ośmiesza jakieś cechy. Nad tym wszystkim unosi się atmosfera zmierzchu tej bogatej i ciekawej epoki. Nieprzypadkowo dzieło nosi podtytuł : „ostatni zajazd na Litwie”.
Na osobną uwagę zasługuje postać Jacka Soplicy – ks. Robaka. Jest on tragiczną i heroiczną postacią, bliską bohaterom „Iliady” czy „Odysei”. Przez niego Mickiewicz składa hołd legionistom, powstańcom listopadowym, wszystkim którzy walczyli o niepodległość Polski. Reprezentuje on tak ówczesne pokolenie, jak i zarazem najważniejsze dążenia narodu. Jest człowiekiem prostym, nie szukającym poklasku czy uznania, lecz przez konkretne działania realizującym takież same cele. Patriotyczna, choć pozbawiona takiego tragizmu postawa z niewielkimi wyjątkami jest typową dla wszystkich mieszkańców Soplicowa.
Arkadyjska atmosferę tego wyrwanego z rzeczywistości miejsca podkreślają jeszcze pełne miłości i tęsknoty opisy lasu, ogrodu czy sadu. Wyraźnie widzimy, że Mickiewicz podobnie jak antyczni poeci bukoliczni, pędząc życie mieszczanina boleśnie odczuwa niemożność przebywania wśród ojczystej przyrody. Natura stanowi tu nie tylko tło dla wydarzeń i ludzi, lecz stanowi w pewien sposób osobne, nadrzędne w stosunku do spraw ludzkich zjawisko. Burza jest nie tylko zjawiskiem atmosferycznym, lecz chroni także uczestników walki z Moskalami. Jest rodzajem boskiej interwencji, tak typowej dla poematów starożytnych.
Ogólny klimat epopej jest pełen optymizmu i pomyślnych rozstrzygnięć. Wydarzenia które mogą zakończyć się tragicznie, znajdują swe szczęśliwe rozwiązanie, ludzka nienawiść sama się wypala, a ci którzy popełnili zbrodnie uzyskują wybaczenie i odkupienie winy. Można więc powiedzieć, że „Pan Tadeusz” wplata się w tradycję eposu arkadyjskiego. Mickiewicz jednak opisując bogatą i ciekawą kulturę szlachecką zdaje sobie sprawę z konieczności jej przeminięcia. Realny świat, sytuacja narodu i kraju domaga się konkretnych działań i postaw. „Kraj lat dziecinnych” jest nieodwracalnie krajem przeszłości, zaś rzeczywistość wskazuje, że nadchodzi nowa, co nie znaczy, że ciekawsza epoka – Pozytywizm.

_________________
http://ajeczka.funtest.pl/ <-znasz mnie?
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
 
Numer Gadu-Gadu
7060479
blackLady
-Usunięty-
Gość
PostWysłany: Wto 08 Mar, 2005 18:52   

Fenk ju ajeczka Mr. Green MUA! :*
Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:   
Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku
Oznacz temat jako nieczytany

Skocz do:  

Powered by phpBB modified v1.9 by Przemo © 2003 phpBB Group

| Dzieci OnLine | Suwałki | Gry online | Maluch |