Dzieci OnLine

[elfkaNenar]

Biegła ulicą i padał deszcz. Miała na sobie tylko flanelową bluzkę i krótkie obcięte dżindy. Wybiegła przed chwilą z lasu. Czoła jak ogarnia ją wszechogarniające oczycie senności. Chciała się położyć na asfalcie, lecz od razu wezwano by policję, że jakaś ćpunka leży na środku ulicy.
'A co to była ćpunka, co to policja?' zastanawiała się
Nie wiedziała gdzie biec, jej długie i posklejane od brudu włosy przyklejały się do jej twarzy zasłaniając ją całą, nie widziała gdzie biegnie. Potknęła się o jakiś kawał gumy, któy pewnie został wywalony tutaj, bo nie gdzie indziej, tak jak to zawsze robią ludzie. Podszedł do niej dobrze ubrany, starszy mężczyzna z parasolką w ręce.
-Wstań dziecko, zaprowadzę cię do domu.- powiedział łagodnie- mam na imię Andrzej.
Zauważył w jej oczach zwierzęcy strach i brak zrozumienia. Pokazał jej na migi, co chce zrobić i wziął za rękę podnosić.
-Gdzie mieszkasz?- zapytał po raz drugi.
Ona po głębokim zastanowieniu wskazała w kierunku skąd przybiegła, w kierunku gdzie kilometr stamtąd rozciagają się góry i lasy. Wziął ją za rękę i zaczął iść.
-Zaprowadzę cię do mojej koleżanki, ona się tobą zajmie i ci pomoże.
Szli długi czas omijając skrzętnie ludzi. Nie mógł przecież pokazać się z takim dzieckiem, nie jechał temu autobusem. Gdy dziewczyna zaczęła wyjawiać znużenie i zdenerwowanie podeszli pod żółty budynek. Był to domek jednorodzinny. Mężczyzna zadzwonił. A domofonu odezwał się zaspany głos.
-Słucham?
-Alu tu Andrzej, mam dziwny przypadek, czy mogłabyś mi pomóc?
-Wprowadź do gabinetu.
Weszli, bał się, ze dziewczyna zabrudzi drogie fotele, ale wkońcu nie miał gdzie z nią pójść. Klienci Ali nie będą zadowoleni gdy przyjdą rano.
-O co chodzi? Czy to aż takie ważne, zeby mnie w nocy budzić?- zapytała zaspana kobieta w szlafroku.
Andrzej wskazał na dziewczynę, która z zaciekawieniem przygladała się obiciom foteli.
-Cóż się stało tej dziewczynie? Ją trzeba umyć. Jak masz na imię dziecko, chcesz coś do jedzenia?
-Ja zrobię jedzenie, a ty ją umyj.
***
Po dłuższym czasie męczenia się z odmywaniem brudów dziewczyny i jej niespokojnymi ruchami Ala wyzła z panienką, która wygląda zupełnie inaczej. Włosy mimo, ze były nadal w zlym stanie nie odzwierciedlały całego lasu. Zniknęła z nich ziemia i gałęzie. Na brudnej twarzy pojawiły się rumieńce. Cerę miała blad oprócz nich i była przeraźliwie chuda. Andrzej podał jej kanapki ze szczypiorkiem, któe zaczęla od razu zajadać popijając łapczywie herbatą, któa jej spływałą po brodzie. Za ten czas po krótce Andrzej opowiedział Ali co wiedział i jak znalazł dziewczynę.
-Jest w bardzo złym stanie, jakby to las ją wychował. I nie wiadomo czy tak było. Nie wiem co z nią kiedyś było jesli nabyła umiejętnośc mowy to mogę ją poddać hipnozie, a jak na raze trzeba będzie się nią opiekować.- spojrzała na dziewczynę- jak masz na imię? Ja- tu wstakazała na siebie- jestem Ala. Alicja.
Dziewczyna wskazała palcem.
-Ala- pokazała na siebie- Doro... ta- ta wyrzuciła z siebie z wyiłkiem i zaczęła płakać.
Ala przytuliła ją.
-Już spokojnie serce, powiedz słońce co się stało z tobą, co się działo?
Spojrzała w dzikie oczy dziewczyny i wiedziała, ze będzie musiała się nią zająć, opiekowac dziewczyną aż nie dowie się skąd ona się wzięła.
-Choć n górę, prześpisz tą nocw moim łóżku, a potem zobaczymy co z tobą...

Biegła ulicą i padał deszcz. Miała na sobie tylko flanelową bluzkę i krótkie obcięte dżindy. Wybiegła przed chwilą z lasu. Czoła jak ogarnia ją wszechogarniające oczycie senności. Chciała się położyć na asfalcie, lecz od razu wezwano by policję, że jakaś ćpunka leży na środku ulicy.
'A co to była ćpunka, co to policja?' zastanawiała się
Nie wiedziała gdzie biec, jej długie i posklejane od brudu włosy przyklejały się do jej twarzy zasłaniając ją całą, nie widziała gdzie biegnie. Potknęła się o jakiś kawał gumy, któy pewnie został wywalony tutaj, bo nie gdzie indziej, tak jak to zawsze robią ludzie. Podszedł do niej dobrze ubrany, starszy mężczyzna z parasolką w ręce.
-Wstań dziecko, zaprowadzę cię do domu.- powiedział łagodnie- mam na imię Andrzej.
Zauważył w jej oczach zwierzęcy strach i brak zrozumienia. Pokazał jej na migi, co chce zrobić i wziął za rękę podnosić.
-Gdzie mieszkasz?- zapytał po raz drugi.
Ona po głębokim zastanowieniu wskazała w kierunku skąd przybiegła, w kierunku gdzie kilometr stamtąd rozciagają się góry i lasy. Wziął ją za rękę i zaczął iść.
-Zaprowadzę cię do mojej koleżanki, ona się tobą zajmie i ci pomoże.
Szli długi czas omijając skrzętnie ludzi. Nie mógł przecież pokazać się z takim dzieckiem, nie jechał temu autobusem. Gdy dziewczyna zaczęła wyjawiać znużenie i zdenerwowanie podeszli pod żółty budynek. Był to domek jednorodzinny. Mężczyzna zadzwonił. A domofonu odezwał się zaspany głos.
-Słucham?
-Alu tu Andrzej, mam dziwny przypadek, czy mogłabyś mi pomóc?
-Wprowadź do gabinetu.
Weszli, bał się, ze dziewczyna zabrudzi drogie fotele, ale wkońcu nie miał gdzie z nią pójść. Klienci Ali nie będą zadowoleni gdy przyjdą rano.
-O co chodzi? Czy to aż takie ważne, zeby mnie w nocy budzić?- zapytała zaspana kobieta w szlafroku.
Andrzej wskazał na dziewczynę, która z zaciekawieniem przygladała się obiciom foteli.
-Cóż się stało tej dziewczynie? Ją trzeba umyć. Jak masz na imię dziecko, chcesz coś do jedzenia?
-Ja zrobię jedzenie, a ty ją umyj.
***
Po dłuższym czasie męczenia się z odmywaniem brudów dziewczyny i jej niespokojnymi ruchami Ala wyzła z panienką, która wygląda zupełnie inaczej. Włosy mimo, ze były nadal w zlym stanie nie odzwierciedlały całego lasu. Zniknęła z nich ziemia i gałęzie. Na brudnej twarzy pojawiły się rumieńce. Cerę miała blad oprócz nich i była przeraźliwie chuda. Andrzej podał jej kanapki ze szczypiorkiem, któe zaczęla od razu zajadać popijając łapczywie herbatą, któa jej spływałą po brodzie. Za ten czas po krótce Andrzej opowiedział Ali co wiedział i jak znalazł dziewczynę.
-Jest w bardzo złym stanie, jakby to las ją wychował. I nie wiadomo czy tak było. Nie wiem co z nią kiedyś było jesli nabyła umiejętnośc mowy to mogę ją poddać hipnozie, a jak na raze trzeba będzie się nią opiekować.- spojrzała na dziewczynę- jak masz na imię? Ja- tu wstakazała na siebie- jestem Ala. Alicja.
Dziewczyna wskazała palcem.
-Ala- pokazała na siebie- Doro... ta- ta wyrzuciła z siebie z wyiłkiem i zaczęła płakać.
Ala przytuliła ją.
-Już spokojnie serce, powiedz słońce co się stało z tobą, co się działo?
Spojrzała w dzikie oczy dziewczyny i wiedziała, ze będzie musiała się nią zająć, opiekowac dziewczyną aż nie dowie się skąd ona się wzięła.
-Choć n górę, prześpisz tą nocw moim łóżku, a potem zobaczymy co z tobą...