Dzieci OnLine

[Merkavoth]

Cieszę się że się rozumiemy.

[Iśka]

Pozwólcie, że powrócę do tematu śmierci
A więc ja nie boję się samego momentu śmierci (chociaz chciałabym umrzeć bez cierpień), ale boję się tego, że mogę umrzeć za wcześnie. Chcę wszystkoiego w życiu spróbować, zaznać prawdziwej miłości, mieć dzieci, domek nad jeziorem, chcę spełnić swoje marzenia. I boję się, że nie uda mi się to przed śmiefcią.
Drugą rzeczą jaka mnie w śmierci przeraża to to, że po niej nie będzie niczego. Jetem sobie jestem... i nagle pustka - nie ma nic. Nie mogę sobie tego wyobrazić - i to chyba najbardziej mnie przeraża.

[Mirula]

[Merkavoth]

No więc tak:
Jak mawiali Siuksowie: 'Ból to kwestia nastawienia.'
A wierz mi, są takie chwile, w których 'nie być' byłoby lepiej.

[Sztona]

Ja także nie boję się samej śmierci ♥ Boję się reakcji mojej rodziny ♥

Norid: Przykro że chciałeś... no wiesz... się zabić. Ale to był twój wybór.

Merkavoth: Przykro mi z powodu wujka, kumpla i babci... mi dwa lata temu zmarł dziadek..
Od tamtej chwili ciągle myślę o śmierci...

Sztona

[Merkavoth]

Nie musi ci być przykro. Ja właśnie nie myślę o niej, bo po co. Ktoś napisał w podpisie :"śmierć to jedyny egzamin, którego nie obleje" i zgadzam się z tym.

[Agnieszka]

Chciałabym umrzec śmiercia zwyczajna... czyli ze starosci.. zebym siedziala przy kominku z rodzina... spokojnie... ah... tak by bylo najlepiej.. mysle ze najgorsza jest smierc przez wypadek

Chciałabym umrzec śmiercia zwyczajna... czyli ze starosci.. zebym siedziala przy kominku z rodzina... spokojnie... ah... tak by bylo najlepiej.. mysle ze najgorsza jest smierc przez wypadek

[stotka]

Ja nie wiem czy się boję, czy nie boję. Trudno mi jest to stwierdzić... Niby to nic takiego, każdy przez to przejdzie, ale gdy o tym myślę to mam jakieś niespokojne myśli.
Dla odmiany chciałabym umrzeć wcześnie, zostawić kilka niedokończonych spraw... Nie chcę żyć 50, 60 lat i się męczyć ze starością, reumatyzmem, samotnością (jak mi umrze mąż, albo, jak zostanę starą panną ) itd.

Pozdrawiam.

Ja nie wiem czy się boję, czy nie boję. Trudno mi jest to stwierdzić... Niby to nic takiego, każdy przez to przejdzie, ale gdy o tym myślę to mam jakieś niespokojne myśli.
Dla odmiany chciałabym umrzeć wcześnie, zostawić kilka niedokończonych spraw... Nie chcę żyć 50, 60 lat i się męczyć ze starością, reumatyzmem, samotnością (jak mi umrze mąż, albo, jak zostanę starą panną ) itd.

Pozdrawiam.

[panienka_wierzba]

ja tak jak gabr..
chcialabym umrzec w wieku hm.. maksymalnie 40 lat..
tez nie chce meczyc sie ze śmiercią, samotnością, roznymi chorobami, ze starością..
nie wyobrażam sobie siebie jako starej dewoty patrzącej w kółko na durne telenowele.. chcialabym umrzec rowneiz zostawiajac za soba kilka neidokonczonych spraw

[frigg]

hmm a czy straosc nie moze byc piekna? starzy ludzie nie maja takich problemow jak np. my....a czy 40 lat to nie za wczesnie? np jak moja mama miala 40 lat to ja mialam 10 - nie wiem czy chciala by osierocic tak male dziecko.....poza tym moj tata zmarl jak mial 52 lata - nie wiem czy sie cieszyl, ze tyle spraw zostawil niedokonczonych, ze tylu rzeczy niedoczeka....ja bym chcial przezyc swoje zycie w pelni - a kazdy wiek ma swoje plusy i minusy i w kazdym wieku mozna robic inne rzeczy (moze na starosc nie da sie tak szalec jak w wieku 20 lat ale starszy wiek pozwala wiele reczy docenic, ktorych nie ceni sie w mlodym wieku)...

[Himitsu]

Heh, każdy tylko gada, kiedy chciałby umrzeć...
A ja dla odmiany chciałbym żyć wiecznie. Oczywiście nie samemu, bo samemu to rzeczywiście żyć by się nie chciało .
Ponoć naukowcy potrafią już przedłużać życie szczurom doświadczalnym... jeśli kiedykolwiek będą mieli jakiś sposób na uczynienie ludzkiego życia dłuższym, to pierwszy pójdę za "królika doświadczalnego" :].

Heh, każdy tylko gada, kiedy chciałby umrzeć...
A ja dla odmiany chciałbym żyć wiecznie. Oczywiście nie samemu, bo samemu to rzeczywiście żyć by się nie chciało .
Ponoć naukowcy potrafią już przedłużać życie szczurom doświadczalnym... jeśli kiedykolwiek będą mieli jakiś sposób na uczynienie ludzkiego życia dłuższym, to pierwszy pójdę za "królika doświadczalnego" :].

[panienka_wierzba]

teraz w telewizji jest serial dokumentalny na temat zycia czlowieka i takich tam, i niestety musze Cie zmartwić.
Króliki doświadczalne już są więc niestety =]
ale zawsze mozesz isc na krolika do czego innego=p

[frigg]

ja tam sadze, ze to ze umieramy ma jakis sens - nie zajmujemy miejsca nastepnym pokoleniom a poza tym zycie wieczne a nawet bardzo dlugie meczy poprostu.....tak jak tolkien napisal w sillamrilionie - smiertelnosc ludzi jest ich darem

[Himitsu]

[frigg]

ja sadze ze tysiaclecia czy nawet stulecia mnie mogly by sie wydac meczace nawet z ta ukochana osoba - krotkosc naszego zycia daje nam wlasnie mozliwosc kochania do szlaenstwa, odczuwania wogole intenyswosci uczuc..gdybym cialo miala 20 latki a umysl tysiacletniego czlowieka nie wiem czy chcialabym sie znowa zakochiwac bo przez te 1000 (czynawet 200) lat zdazyla bym poznac milosc w kazdym jej aspekcie..wystarczy spojrzec na ludzi teraz przy obecnej dlugosci zycia - jak nie wiele jest par malzenskich, ktore kochaja sie tak samo po 60 latach malzenstwa co na poczatku....mowie o milosci ale sadze ze tak samo jest ze wszytkimi uczuciami, ktorych doswiadczamy
a co do tolkiena - pisze to narrator:'lecz synowie czlowieczy umieraja prawdziwe i opuszczaja swiat; dlatego gdziekolwiek na nim przebywaja nazywani sa goscmi lub przechodniami. smierc jest ich przeznaczeniem, darem, ktorego nawet valarowie zmeczenie brzemieniem tysiacleci moga im pozazdroscic.'