Dzieci OnLine

[cosinusik]

Czy wspomnienia nie mogą stać się rzeczywistością?
Czy wspomnienia to wszystko co mi po Tobie pozostało?
Kiedy znów zobaczę cię półnagą w balasku księżyca?
Jak stoisz przede mną, a twoje spojrzenie mówi kocham?

Widziałem Cię jak dzielisz swoje szczęście z kimś innym!
Widziałem jak go całujesz, tak jak całowałaś mnie!
Czułem jak twoje spojrzenie wbija mi ostrze w serce!
Czułem, że mnie nienawidzisz!

Błagam Cię wybacz mi!
Błagam Cię bądź ze mną!
Błagam Cię kochaj mnie!
Błagam Cię...!

[Shaunri]

Kochałaś mnie, ale zdradziłaś, nienawidziłem Cię, lecz zarazem kochałem, wybacz.

Tak oto przedstawiłem twój wiersz w formie czysto epickiej. Nie będę wyjaśniał o co chodzi, sam się domyśl, ja skupię się na paru innych błędach:

1) Odnoszę wrażenie że nad poszczególnymi wierszami spędzasz bardzo mało czasu, w ogóle ich nie poprawiając, nie "dopieszczając" swojego dzieła. To bardzo źle, poezja nie jest tym co nam ślina na język przyniesie w danej chwili, pod wpływem danych emocji. Musi być dopracowana, idealna.

2) Wiersz jest... Bardzo płytki, dosłowny, infantylny wręcz. Swoją treśćią nie przekazuje niczego ciekawego, niczego co mogłoby zainteresować czytelnika.

3) Kiedy znów zobaczę cię półnagą w balasku księżyca?
Jak stoisz przede mną, a twoje spojrzenie mówi kocham?

Czemu tutaj nie zastosowałeś powtórzenia? Miałoby to większy sens, ale, jak mówiłem - dopracowanie wiersza się kłania.



Najbardziej kuleje tutaj treść, której właściwie nie ma, w parę sekund zamieniłem wszystkie twoje strofy, w jedno zdanie.


Powyższy post jest oczywiście tylko moim zdaniem, z którym możesz się nie zgodzić.

[cosinusik]

to ona nienawidzi podmiotu, a on ją kocha cały czas, mimo iż widzi, że ona już jest z innym. swoje odczucia podmiot wyraża już po roztaniu ze swoją ukochaną. podmiot prosi kobiete , aby znów z nim była, bo nadal ją kocha, wybacza jej błędy i sam prosi o wybaczenie, ja to tak widzę
ale mimo wszystko, dzięki za komentarz i dobre rady